Derde dag
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Familie
21 Juli 2018 | Vietnam, Hanoi
Na het ontbijt werden we met de bus opgehaald om een stadstour te maken door Hanoi.
Dit deden we bewapend met de tot nu toe de beste aankoop ooit...... de pocho ( do I need to say more? ).
We kregen veel uitgelegd over de Franse wijk en het Ho Chi Minh complex met de begraafplaats van Ho Chi Minh, een belangrijk pelgrimsoord van de Vietnamessen. We bezochten het mausoleum, maar daar konden we alleen niet in omdat ze hem op dat moment weer opnieuw aan het balsemen zijn.
Daarna nog een klein stukje verder met de bus om de oudste Universiteit van Vietnam te bezoeken. Op dat complex werden we door de reisleidster ( ik zal haar later steeds MJ) noemen gewezen op een restaurantje waar ze de heerlijkste koffie en dergelijke zouden hebben. Na het complex bezocht te hebben, besloten wij een half uur voor opnieuw te moeten verzamelen bij de bus, ook even wat te gaan drinken. Het was idd een zeer sfeervolle locatie en er stond 1 jongen en 1 meisje achter de counter. Binnen zaten al wat groepsgenoten en na ons druppelde langzaam de rest binnen. MJ wees ons erop dat we snel moesten bestellen want het ging niet zo vlot. Nou geloof me als ik zeg dat dat een understatement was.
Lang verhaal kort uiteindelijk ging MJ en de gids helpen in de bediening.
Door de toch wel tijdsdruk die iedereen voelde leverde dit bijna verbrande lipjes op. Daarvan hebben wij komische foto's.
Lopend door smalle straatjes en de kleurrijke kraampjes, waar van alles te zien en te ruiken was, kwamen we bij het restaurant waar we gingen lunchen. Ook al wisten ze vooraf dat we kwamen, ontstond er toch veel hectiek door de grote van de groep. Hilarisch.
Na de lunch stapten we op de traditionele fietstaxi voor een rondrit door de stad. Een fietstaxi per persoon. Helemaal overdekt en in plastic gehuld werd iedereen in een fietsbakje geladen. We zagen dat Niek en Amber al snel weg waren. Wij zaten ook al in een fietsbakje, maar er werd keurig gewacht op de anderen.
Dit gaf meteen al een onrustige gevoel in onze buik. Maar we dachten we zien Niek en Amber vast zo wel op een ander plekje. Niet dus......We bleven maar vooruit turen op zoek naar de kids. Toen mijn chauffeur er door gebaren achter kwam dat Ron en ik bij elkaar hoorden, zette hij een sprintje in. Ook Ron sprak zijn onrust uit. We konden geen kant op en de tocht duurde misselijkmakend lang. Toen we eindelijk bij het eindpunt waren (lees 1 uur verder) zagen we geen Niek en Amber. Ron riep tegen MJ waar zijn de kinderen? Ze liep meteen naar ons toe en zei: ze zijn oké. Amber had al telefonisch contact gehad met MJ. Waarom??
Het bleek dat de chauffeurs van Niek en Amber vanaf het begin verkeerd gereden waren. Toen ze terug wilden gaan naar de groep werd de chauffeur van Niek aangereden door een volgeladen scooter. Amber heeft dit zien gebeuren. De fiets van de chauffeur van Niek ging daarbij omver en de chauffeur van Amber leek daar met een bocht omheen te willen gaan. Hierop is Amber uit haar bakje gesprongen en heeft geroepen 'ik ga niet weg zonder mijn broer'. Uiteindelijk is de chauffeur van Niek opgekrabbeld en zijn ze samen achteraan gesloten bij de groep. Gelukkig hadden ze geen letsel. Amber heeft daarom meteen MJ gebeld en zij heeft de kids gerust gesteld dat de chauffeurs de weg wisten en dat het goed zou komen. Dit wisten wij dus niet.
Een paar minuten dat wij aangekomen waren konden wij ze veilig in onze armen sluiten. Dit met een emotionele ontlading kan ik je wel vertellen. Echt vreselijk!! Ons onrustige gevoel was dus terecht. Ook Amber gaf aan dat ze 's morgens het telefoonnummer van MJ in haar telefoon moest invoeren.
En weer door.....
We hebben daarna tot eind van de middag vrij gehad totdat we naar poppentheater gingen. Het bleef bewolkt met af en toe een flinke bui. In de tussentijd zijn we neergeploft op een terras met een flinke borrel. Nee hoor, met een sterke bak koffie en hebben elkaars foto's bekeken en even goed na gepraat.
Na een uurtje poppentheater, wat wel leuk was, hebben we met een ander gezin de dag afgesloten bij Dominos. Na het eten van een smaakvolle pizza zijn naar het hotel terug gelopen.
Het was een dag met een lach en een traan.
We hebben net gedoucht en zijn een tas voor morgen aan het pakken. De koffers blijven achter in de bus. Morgen overnachten we namelijk op een boot. Daar hebben we geen WiFi, dus het volgende verslag laat even op zich wachten.
Inmiddels is de hemel weer open gegaan. Ik hoop dat jullie voor ons duimen zodat we morgen mooi weer hebben op de boot!!
Laters....
-
21 Juli 2018 - 20:59
Plony:
Hoi Bianca, Ron en kids,
Wat leuk om zo jullie reis mee te beleven. Bijzonder om zo met het hele gezin op stap te zijn! Gefeliciteerd met jullie zilveren huwelijk!
Ik kijk al weer uit naar het volgende verslag! Groetjes,
Plony -
23 Juli 2018 - 09:08
Bianca:
Dank je wel Plony. Het is zeker genieten zo met elkaar. -
23 Juli 2018 - 09:30
Corrie:
Zoals je ziet gevonden. Wat een akelige beleving gelukkig goed afgelopen. lekker verder genieten dikke kus en knuffel voor jullie allemaal -
23 Juli 2018 - 15:19
Wilma:
Super, kon eindelijk je verslagen lezen, wifi deed het ff beter hier in Toscane, dus gelijk lezen! Blijf genieten van dat prachtige land!! -
27 Juli 2018 - 11:16
Gerda:
Hoi Ron, Bianca, Niek en Amber.
Wat leuk om zo mee te kunnen lezen. En wat een schrik om elkaar even kwijt te zijn. Bah!
Gelukkig is het goed gekomen.
Liefs van mij! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley