Achttiende dag (65 km)

Vanochtend dus vroeg weer op. Om 6.45u vetrokken we naar de Cu Chi tunnels. Een gigantisch ondergronds tunnelnetwerk van de Vietcong. Het was 1,5 uur rijden van het hotel vandaan. We vertrokken zo vroeg omdat er anders al 20 bussen zouden staan bij de tunnels en dan zou je nergens meer rustig kunnen kijken.
En inderdaad wij waren de eerste bus.
De Cu Chi tunnels zijn 250 km lang en bestaan uit drie lagen, 1e laag tot drie meter onder de grond, 2e laag tot 6 mtr en 3e laag tot 10 mtr onder de grond. De tunnel is door mannen, vrouwen en kinderen met de hand uitgegraven.  Ze hadden in de gangen eetkamers, operatiekamers, voorraadkamers en ga zo maar door. Overal in de tunnels waren ook vallen aangebracht. Het zat allemaal super ingenieus in elkaar. De tunnels zaten zelfs onder de Amerikaanse basis zonder dat de Amerikanen dat door hadden. De Amerikanen waren zelf veel te groot om er doorheen te kruipen. Zij huurden Filippijnse mannen die dus ook klein van stuk waren in. Deze werden getraind om dan de tunnels in te gaan. De zogenaamde  'tunnelratten'. Er zijn er hier veel van gesneuveld.
De tunnels zijn nu groter gegraven om de toeristen er ook in te laten.
Nou wij zijn er een meter in gegaan en toen heel rap er weer uit. Daar ga je echt voor je lol niet in.
Vervolgens bezoeken we in Trang Bang de plaats waar de wereldberoemde foto van Kim Phuc (het meisje van de napalm verbranding) gemaakt werd.
In het huis van haar schoonzus zien we een aangrijpende documentaire over Kin Phuc 25 jaar later. Het vreselijk lijden wat ze heeft gehad van haar verschrikkelijke verwondingen.  De dromen die ze had om zelf arts te worden. En haar uiteindelijke vlucht naar Canada om eindelijk vrijheid te ervaren. Heftig hoor. In het huis van haar schoonzus kregen we een lekkere noodel soep.
Na nog wat foto's met deze dame lopen we een klein stukje verder naar een  zeer kleurrijk Cao Dan tempel. In de Cao Dai leer komen  de geloofsovertuigingen van o.a. het Boedisme, Christendom, Confucianisme, Islam en het Taoïsme tegen. Al deze geloven hebben een eigen kleur. Bijv. De  Christenen wit, Thaoisme rood, Boedisme geel enz.
Daarna reden we terug naar Saigon waar we in een enorme wolkbreuk terecht kwamen. Maar gelukkig zaten we nog in de bus.
In Saigon bezochten we vlak bij het hotel nog een werkplaats voor gehandicapten waar ze lakwerken maakten. Doosjes, schalen, schilderijen.
Ze maakte mooie afbeeldingen door gebruik te maken van de schalen van een eendenei of van parelmoer schelpen. Deze maakten ze tot heel kleine stukjes en priegelen ze net zo lang tot het op zijn plek zat. Ook zat er een 83 jarige oude baas die zonder bril de  meest fantastische schilderijen maakte.
Het is dat je het thuis niet allemaal wil neerzetten en ophangen. Maar het was echt prachtig.
Om 15 uur waren we weer terug in het hotel. Gevoelsmatig lijkt het wel 20 u in de avond. Je doet zoveel op een dag.
Meteen even bij Niek gekeken. Hij lijkt gelukig ook alweer een stuk opgeknapt.
Ron en ik gaan nog even een blokje om door de stad maar dan begint het weer te regenen en merken we ook wel dat we erg moe zijn.
We gaan nog even relaxen en douchen voordat we zo een restaurantje op gaan zoeken.
Het regent weer behoorlijk.  Poncho's aan en lopen.
We vinden een heel leuk restaurant waar ze heerlijke sushi hebben. Ron en Amber leven zich uit. Niek en ik eten iets van beef maar zouden willen dat we op dat moment het gebit van een leeuw hadden. ( moet ik nog meer zeggen..).
Om 9 uur liggen we moe maar voldaan in bed.
Hopelijk is Niek morgen ook weer de oude en kunnen we gezamenlijk genieten van onze laatste dag!!