Dertiende dag

Vandaag laten we Hoi An om 7.30u  achter ons en vervolgen onze route naar de rustige badplaats Qui Nhon.
Het zal vandaag een lange reis worden (300 km). Ik ben helemaal brak omdat ik tot 4.30u rechtop in mijn bed heb gezeten vanwege enorme misselijkheid. Ook heb ik een ooginfectie gekregen waardoor mijn oog erg traant en ik deze niet open kan houden.  En enorme lichtschuwheid, dat gaat wat worden.
De eerste stop is in een dorpje dat heel arm was. Maar nadat daar de Zuid- Koreaanse president een bezoek had gebracht kwam daar verandering in. Hij riep kunstenaars op om daar op huizen muurschilderingen aan te gaan brengen. Nou werkelijk ze waren stuk voor stuk prachtig.  Hierdoor komen er langzaam aan wat meer toeristen zodat er wat geld binnen gaat komen.
De volgende stop is in  My lai.  Dit dorpje is op 16 mrt 1968 door de Amerikanen volledig verwoest.  De Amerikanen hadden te horen gekregen dat er in dit dorp veel bewapende Vietcong zou zitten en kregen maar 1 opdracht: "doden en vernietigen". De Amerikanen hadden inmiddels al zoveel kameraden verloren dat ze zich voor namen hen te wreken.
In het dorp waren alleen maar vrouwen kinderen en ouderen. Een piloot (Hugh Thomsom) zou ingevlogen worden als er aan Amerikaanse kant gewonden zouden vallen. Toen er geen melding kwam is hij laag over het dorp gaan vliegen. Hij zag dat de Amerikanen als beesten te keer gingen. Ze verkrachten en vermoorden kinderen en vrouwen. Branden alles huizen plat en nog meer gruwelijkheden die ik jullie zal besparen. Hij is geland en heeft gezegd dat ze moesten stoppen en heeft 13 Vietnamese mensen weten te redden. We hebben hierover een documentaire gekeken en alles gezien in het museum.
Ook bezochten we daar het monument voor de moeders. Dit monument is opgericht omdat ze wilden dat de moeders ophielden met huilen. Er waren genoeg tranen vergoten. Dit monument geeft aan dat de moeders die het overleefd hebben helden zijn. Bij dit monument vinden ze kracht en steun om door te gaan.
Na de lunch die niet heel smakelijk was , overigens  wel met uitzicht over zee, hebben we nog even gekeken bij een "Miss fotogeniek" verkiezing. Daarbij waren er landelijk mooie dames geselecteerd.
We vervolgen de reis en stoppen dan weer om te kijken hoe ze van   "olifantengras" matten maken. Het drogen , verfen, weven ed hiervan. Het weven gebeurd inmiddels machinaal dus niet meer met de hand. Deze matten gebruikt ze om op te slapen. Er zijn wel bedden maar hier leggen ze geen matrassen op maar deze matten. Als een stelletje gaat trouwen laat familie vaak een tweepersoonsmat maken met een hart in het midden en de namen erbij geweven.
De gids Dan vertelde het een en ander over huwelijken in Vietnam. Er zijn vanaf 1980 geen gearrangeerde huwelijken meer. Wel vraagt de man aan de vrouw welke horoscoop zij heeft. Mannen zijn bang voor de tijger. Dus vrouwen uit het jaar van de tijger kunnen lastig aan een man komen.
De astrologische (Chinese) horoscoop is hier dus heel belangrijk. Slang en Aap gaan niet goed samen. Toch hebben we het al vele jaren uitgehouden (en wel 33 jaar, waarvan 25 jaar getrouwd hahaha).
Om 18 u komen we eindelijk aan in het hotel. We krijgen meteen te horen dat we morgenochtend om 7 uur weer vertrekken.
We gaan om 20u eten in de vorm van een buffet en liggen om 21.15u in ons bedje. Morgen vroeg weer op.