Dag acht

Ik ga weer proberen om er een makkelijk leesbaar verslag van te maken. Niet teveel lijkend op een aardrijkskunde/geschiedenis les. Wij krijgen namelijk heel veel uitgelegd bij alles wat we doen. Erg leuk voor ons maar misschien wat saai voor jullie.
Sinds twee jaar is de grens tussen Thailand en Myanmar/ Birma open. Wij konden dus een tripje van een halve dag daar maken (daarbij gaat er wel wat geld onder de tafel door). Dit levert ons een extra stempel in het paspoort op. Altijd leuk.
Met lokale tuk tuk gingen we naar een markt in Mae Sai.
De vrouwen lopen daar met gele vegen over hun gezicht. Dit is een soort schoonheid crème en zonblock waar je minder snel van verouderd. Wij als vrouwen wisten niet hoe snel we die smurrie op ons gezicht moesten krijgen. Hopelijk niet te laat hihi…
Het was een soort geel vermalen poeder van de Tannaka struik vermengt met water. Dit droogt ook geel op, op je gezicht. Je snapt dat niet zij, maar wij de uiteindelijke bezienswaardigheid waren!
Ook hebben we daar een tempel bezocht. Ieder heeft daar voor zijn geboortedag boeddha een offer gebracht, in de vorm van een bloem en wierrook. Na een kleine ceremonie uitgevoerd te hebben moesten we op een grote bel slaan, waardoor onze wensen zouden uitkomen.
Op de terugweg heeft Amber op een markt een echte Louis Vuitnep handtas gekocht. De prijs heeft ze zelf af weten te dingen tot 600 bath (minder dan 15 euro).
Eenmaal terug in Thailand zie je de grote verschillen met Birma. Thailand is meer verwesterd en Birma een militaire dictatuur. Het volk is compleet op zichzelf aangewezen.
Op weg naar het middag programma lunchen we een keer in de bus. Dit is een soort stok broodje met ham en kaas. Even geen rijst.
Na ongeveer twee uur rijden zijn we weer even gestopt. Dit keer bij een warmwaterbron, we mochten daar met onze voeten even lekker inzitten. Nou ja lekker, we voelden ons net een gekookt eitje. Het water was iets te heet om het aangenaam te laten zijn (vooral in het weer hier). Dus na zes minuten, zacht eitje, hielden we het voor gezien.
Ron zijn rugzak had het inmiddels begeven. Ik had een kleiner rugzakje mee. Ron heeft nu die van mij en ik moest noodgedwongen een nieuw tasje kopen. Heel vervelend natuurlijk….

We zijn bij de Doi Suthep tempel geweest. Het is een van de mooiste tempels in Thailand. Hier moesten we komen door een trap met meer dam 300 treden en geflankeerd door slangen met drakenkoppen.
Bouchie kreeg het gelukkig nog net voor elkaar dat de monnik bleef zitten om ons als groep te zegenen. Daarna kregen de mannen een armbandje ongebonden van de monnik. Een monnik mag geen vrouwen aanraken, dus wij staken onze linker hand uit en kregen het bandje in onze hand gelegd. Bouchie bond hem bij de vrouwen om. Dit bandje moet je minimaal drie dagen laten zitten en zou geluk brengen.

Nu gaan we op zoek naar een Mac Donald.