Achtste dag (200 km)

Vandaag vertrekken we pas weer om 11.30u.
Uitslapen dus zou je denken. Maar nee.....
We hadden samen met een ander gezin het plan om op eigen gelegenheid te gaan mountainbiken.
Om 6.30u stonden we weer op, om 7.15u ontbijt. Alleen regende het. We zouden na het ontbijt kijken of het mountainbiken door zou gaan.
En alsof het zo moet zijn, het werd droog. We hebben een uur gefietst door het platteland. En al fietsend ' high five ' gedaan met de kindjes die aan kwamen rennen en " hello" riepen. Zo schattig.
Ook zijn we door kleine dorpjes en over lange hangbruggen gefietst. Onderweg zagen we ook hoe ze bezig waren een overledene op te graven. Dit doen ze na 3 jaar, om dan de botten schoon te maken en her te begraven.
We waren nog niet koud terug of het begon weer te regenen.
Nog even nagenoten met een kopje koffie, douchen en de koffer weer klaar zetten voor vertrek.
Nu we op het platteland zijn merken we dat we zijn geland. We ervaren nu de sereniteit van het land. Niets meer dan het geluid van de krekels.
Bijna jammer om zo snel weer door te moeten naar een stad.
Om 11.30u verzamelen we weer in de bus en trekken verder in zuidelijke richting naar Hue.
Inmiddels regent het behoorlijk hard, maar goed we zitten toch in de bus.
Om 14.15u komen we aan bij de grens tussen Noord en Zuid Vietnam.
We bezoeken daar een klein museum en bewonderen het monument. De verhalen die de gids ons vertelde over de vele doden die er zijn gevallen zijn gruwelijk. Maar ook over de families die soms noodgedwongen 40 jaar gescheiden waren. Sommige mensen leefden namelijk in de jungle en wisten domweg niet dat de oorlog afgelopen was. Of gewond geraakt aan hoofd en daardoor geheugenverlies niet meer wist dat hij al getrouwd was. Of denken dat de ander overleden is en een nieuw leven aan de andere kant van de grens starten.
Te voet steken we vervolgens de Hiem Luong brug van Noord naar Zuid over.
Een bijzondere ervaring. Het Noordelijke deel van de brug was blauw geverft en het zuidelijke gedeelte geel. Precies bij de overgang was een dikke witte lijn getrokken.
Om 16.30u komen we in het hotel aan.
Als het droog gaat worden gaan we opnieuw een fietstaxirit doen door de verlichte stad Hue. Je kan je misschien wel voorstellen dat Amber hoopt dat het blijft regenen.
De weergoden waren ons opnieuw goed gezind. Om 18.30u gingen we in de fietstaxi. We hielden de kids natuurlijk angstvallig in de gaten. Maar we fietsten allemaal bij elkaar dus het was nu een stuk relaxter. Alhoewel.......
Af en toe zat je met samengeknepen billen in het bakje. Ze hebben hier stoplichten en vast ook wel verkeersregels. Maar werkelijk niemand houd zich daaraan. Het is een grote rumoerige chaos.
En we hebben er toch wel moeite mee dat iemand zich voor jou lol helemaal in het zweet trapt.
Ondertussen wel mijn ogen uitgekeken naar de bontgekleurde verlichting door deze bruisend stad.
We stopten bij een restaurant waar we werkelijk zalig gegeten hebben. Morgen moeten we zelf diner regelen en we gaan daar zeker terug.
Nadat we terug waren bij het hotel hebben we nog een klein stukje gelopen.
Nu tukken want morgen moeten we weer vroeg uit de veren.