Elfde dag

Vanmorgen zijn we om 8 uur met 9 groepsgenoten een cruise met catamaran op zee gaan maken. We komen aan in een haven waar werkelijk de meest grote jachten liggen. Wat een contrast met de hutjes waar we net langs kwamen.
Er gingen 20 mensen aan boord. Er is ruimte genoeg.
We varen de haven uit en komen op zee. En toen werd ik overvallen door een waanzinnig geluksgevoel waar ik echt van moest huilen.
Strak blauwe lucht, zonovergoten, deinen op de golven van de zee , met niets anders dan zee om je heen. Met de liefste naast me en een heerlijk Salsa muziekje. Ik hield het werkelijk niet droog.  (oké toch wel behoorlijk slaapgebrek werkt hier ook niet echt aan mee hahaha).
We voeren ongeveer 45 min toen we in de verte dolfijnen zagen springen. Het was een hele groep van ongeveer 40 stuks die aan het jagen waren. Maar al snel waren ze daar klaar mee en gingen "spelen"  met de boot. Ze kwamen strak langs en onder de boot zwemmen, sprongen boven water en duikelden door elkaar heen. We konden ze van heel dichtbij zien.  Wat een schouwspel, wat een mooie beesten.
Na ongeveer nog eens 20 min varen  ging de boot voor anker en konden we snorkelen.  We kregen de uitrusting van hen. Ron had zijn eigen snorkelmasker mee.
We kregen regels waar we ons aan moesten houden. Je was namelijk verpicht om een reddingsvest te "dragen" . Daar had je dus een gat in de wet. Je kan hem namelijk ook "dragen" in je hand. Hahaha
Flippers aan en springen. Het leek wel of je een lauw bad in sprong. Zo heerlijk was de  temperatuur van het zeewater.
Ron zette zijn masker op en vertrok, ik kon de beweging met mijn benen absoluut niet maken. Had pap in mijn benen. Heb reddingsvest om mijn middel gebonden en heb heerlijk 20 min liggen dobberen. De visjes zaten zo aan de oppervlakte die kon ik ook zonder snorkelset zien.
Eenmaal weer aan boord kregen we een heerlijke lunch.
Het personeel was super vriendelijk en maakten er voor ons echt een feestje van.
Na de lunch werd er weer gezongen voor Noe en was er  opnieuw taart.
Na de lunch voeren we weer terug naar de haven. Met de bus terug naar hotel en daar hadden we 15 minde tijd om om te kleden omdat er een tour met gids gepland stond in het Manuel Antonio National Park.
De groep werd vanwege de grootte in tweeën gedeeld en kregen alle twee een gids mee. De gidsen had een enorme telescoop mee en zagen veel dieren die wij zo met het blote oog nooit hadden kunnen zien. Wat een passie voor zijn vak had onze gids. Super leuk en mooie foto's gemaakt.
Noe had ondertussen aan ons gevraagd of we vanavond ergens wilden eten waar we de zonsondergang konden zien en een heerlijke cocktail  konden drinken. Dat wilden we wel natuurlijk. Dat hield in dat we als de wiedeweerga in het hotel snel moesten douchen, deet spuiten en weer door. We hadden 30 min.
Deze dag was eigenlijk te vol gepland.  Maar ja zo loopt dat soms eenmaal.
Het eten was weer zalig.
We gingen moe maar voldaan weer terug naar het hotel.
Waar we de koffer weer moeten sluiten en ik nog dit verslag moest schrijven, anders gaan dingen door elkaar heen lopen.
We hebben het nu al af en toe over de terugreis. Het gaat zo supersnel allemaal.
Morgen weer door, trusten en tot morgen.