Dertiende dag

Na het ontbijt hebben we een transfer naar de Parismina rivier. Hier vandaan zal een boot ons naar het meest spectaculaire natuurreservaat van Costa Rica brengen.
We moeten 2 uur rijden voordat we bij de Parismina rivier zijn.
We moeten helaas nog bijna één uur wachten totdat er meerdere boten met elkaar mee kunnen varen. Er zijn namelijk in de laatste twee maanden overvallen en moorden gepleegd door illegale Nigarucuanen waardoor de boten niet meer separaat mogen varen. Wel fijn om dit pas te horen als je al in de boot zelf zit.
Ik was ook blij dat dat we veilig aankwamen. Het was wel prachtig zo (30 kilometer) varen door de jungle.
Bij de lodges is het adembenemend mooi. We zitten tussen de rivier en het strand in.
We mogen alleen de zee niet in vanwege de woeste golven en de sterke stroming.
En in de rivier willen we geen krokodillen of haaien voer worden haha.
Maar niet getreurd er zijn hier twee heel mooie zwembaden. Dus als je wilt kan je afkoelen.
Er vliegen hier de meest fantastische vogels door de tuin. En reusachtige leguanen zitten te zonnen op een boomstam of lopen penarmantig over het gras.
Na de lunch, in buffetvorm, lopen we door de mooie tuin en zoeken even afkoeling  op het strand waar een heerlijk briesje staat.
Het is vandaag 37graden en een zeer hoge luchtvochtigheid. Pfff, maar we klagen niet.
De groep stapt straks weer op de boot naar het dorpje Tortuguero.
Ik sla even over. Mijn onderbenen staan bijna op springen voor mijn gevoel. Na de nacht zijn ze ook praktisch niet dunner. Het is fors pijnlijk. Dus ik lig op bed met 4 kussens onder mijn benen in de hoop dat het gaat helpen. Het zijn werkelijk olifantenpoten.
Ron komt terug met mooie foto's van ara's, krekels en het dorpje.
We gaan even douchen en van het uitzicht genieten op de veranda voor de lodges.
Ron maakt nog wat foto's en ik zit te lezen.
Na het eten gaan we opnieuw vroeg naar bed.
Ron zet de wekker omdat hij de zonsopgang wil zien. Als ik waker ben ga ik mee maar anders toch echt niet.....