Dag 3
Door: Bianca
Blijf op de hoogte en volg Familie
28 Juli 2019 | Gambia, MacCarthy Island
Vanmorgen stonden we om 6 uur op. Toen we weer naar buiten liepen was het bewolkt. Vannacht had het ook flink geregend.
Ik liep de eetzaal met uitzicht over het strand binnen, er werd gevoelige muziek gedraaid en ik werd meteen weer emotioneel. Had ineens zo goed het besef dat we zulke bevoorrechte mensen zijn. Weer op zo'n prachtige plek op de wereld. Die kwam echt weer even binnen.
We vertrokken met de bus daar een ferry die ons over de rivier Gambia rivier zou zetten.
Omdat er binnenkort weer een offerfeest is werden er veel rammen/geiten vervoerd. We stonden precies op een plek bij de veerboot te wachten waar we dit vlak voor onze neus konden ervaren. Er werden zoveel mogelijk geiten op het dak van een klein busje geladen. Ze werden met hun hoorns heel kort vast gebonden aan het bagagerek en daar ging een net overheen. Zo ongelooflijk zielig. Maar het gebeurd.
Wij gingen lopend op de veerboot op en aan de overkant zou een andere bus op ons wachten. We raakten op de boot tijdens de overtocht van 30 a 35 min aan de praat met een Gambiaanse dame. Het is opvallend hoe vriendelijk de mensen van Gambia zijn. Er liepen mensen rond om iets proberen te verkopen natuurlijk, een jong meisje zat haar baby de borst te geven en ook wij zelf waren een bezienswaardigheid.
Na de oversteek reden we door naar Farafenni om te lunchen. Dit was in een grote kale half donkere ruimte. Maar ook hier was lunch in de vorm van een buffet goed te eten. Na de lunch maakten we een wandeling over een markt. Hier kocht Ron shiaboter. Dit zou goed zijn voor de huid en om muggen te weren.
Daarna liepen we naar een supermarkten voor fris water.
Een ander gezin kocht een pak koekjes. Maar zij houd niet van koffie en daar smaakte deze koekjes wel naar. Ze hield het koekje in haar hand en legde het uiteindelijk een beetje bedekt in de goot. Meteen pakte een kindje die dit gezien had het koekje op en vroeg met zijn oogjes of hij het alsjeblieft op mocht eten.
Dit soort dingen snijden door je ziel.
Ik had wel gelezen dat ver veel armoede in Gambia is. Maar het te zien en te voelen heb ik erg veel moeite mee.
We rijden verder naar de bekende Stone Circles van Wassu. Vaak wordt hier de vergelijking gemaakt met het Engelse Stonehenge. Dit mysterieuze wonder staat vermeld op de UNESCO werelderfgoedlijst en wordt ook wel ‘Steencirkels van Senegambia' genoemd. De cirkels bestaan uit tien tot twintig rechtop staande stenen van min of meer dezelfde grootte en hoogte (gemiddeld 2 meter). De stenen zijn van een soort mineraal, dat relatief makkelijk te ontginnen is, maar eenmaal blootgesteld aan de lucht verhard het. De doorsnede van de cirkel bedraagt 4 tot 6 meter. Binnen deze cirkels werden vroeger belangrijke mensen begraven.
Hierna rijden we door naar nog een kleine veerboot die ons naar Maccarthy Island brengt. Aan de overkant gaan we te voet verder om een schooltje en een gevangenis aan de buitenkant te bekijken.
Al lopend verder naar onze camp. Onderweg kwamen kleine kindjes naar je toegerend en vonden het erg leuk om je een handje te geven en met je mee te lopen. Ze wisten precies tot hoever ze mee mochten.
De nacht brengen we door in eenvoudige, kleine Afrikaanse hutjes in een kamp, gelegen aan de Gambiarivier. Na het diner genieten we van een traditionele dans.
Het is vandaag een bewolkte en regenachtige dag geweest.Normaal zou het 40-45 graden zijn geweest. Maar voor het reizen was dit stukken aangenamer.
Reisafstand ca. 250 km.
-
30 Juli 2019 - 10:13
Plony:
Mooi verhaal weer. Droevig inderdaad, de armoede. Zeker als je de kindjes ziet. Ik herken het van onze reizen door Latijns Amerika.
Groetjes, Plony
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley