Zevende dag

Het heeft de hele nacht weer geregend.
Om 6.30u kregen we dan ook via de groepsapp te horen dat de dolfijntour helaas niet door kon gaan. De zee was te woest.
Om 9 ik zouden we nog een update krijgen of het rustiger zou worden, maar helaas.
Nu zitten we hier precies in een gebied waar niets te doen is. Het is een klein straatje met wat eettentjes en een paar kleine souvenirs winkeltjes. En aan het eind van de straat het strand.
We besluiten met een klein groepje toch naar het strand te gaan. Het regende heel zachtjes maar al snel werd het droog.
We hebben heerlijk gewandeld en schelpen gezocht. Gezellig geklets en uiteindelijk in een afgelegen hotel/ bar terecht gekomen. Het bleek een Nederlandse eigenaresse te zijn. Ze heeft heerlijke fruit smoothies voor ons gemaakt.
We zijn langzaam terug gelopen en hebben wat eten voor vanavond gekocht. Gewoon een paar crackers en we hebben nog fruit.
We gaan vandaag wat later lunchen zodat we niet weer twee keer uit eten hoeven. Je eet je helemaal dicht hier.
Nu even anderhalf uur even met de beentjes omhoog en dan verzamelen we weer met de groep om laat te lunchen. Het is leuk om te zien nu we individueel dingen kunnen doen, toch als groep blijven optrekken.
Ik vergeet bijna nog te zeggen dat het praktisch de hele dag droog is geweest.
Om 18u verzamelden we weer om een tweede poging te doen om op het strand bij de schildpadden te komen.
We gingen nu in twee kleinere busjes. Nou het was net rally rijden, het ging nog niet vanzelf. Op de plek waar we gisteravond gekeerd waren zei de tourgids: " zien jullie hoe diep de afgrond is? Als we vanavond vallen komen we morgenochtend aan". De grapjas hahaha
Eenmaal toch bij het strand gekomen kregen we duidelijke instructies. We mochten niet met wit licht op het strand schijnen. De schildpadden kunnen dan gedesoriënteerd raken, terug gaan naar zee en daar hun eieren leggen. Die gaan dan natuurlijk allemaal dood.
Toen we het strand opkwamen liet de gids ons al meteen een nest zien wat open gehaald was en alle eieren ook kapot. Zo zielig.
De gids liep met een zaklantaarn met rood licht voor ons uit en wij liepen achter hem aan.
Binnen nog geen 5 min had hij een enorme zee schildpad gespot. Zijn lamp ging ook uit, en toen onze ogen gewentbwaren aan het pikkedonker zagen we een donkere streep verschijnen waar de schildpad al ploeterend het strand op kroop.
We mochten steeds heel stilletjes een stukje dichterbij komen. Deze schildpad had haar plek om te nestelen al snel gevonden en het graven met haar achterpoten kon beginnen. Soms begint een schildpad met graven en besluit dan dat het toch niet een veilig plekje is en gaat dan weer naar een andere plek op het strand. Dit ritueel kan zich meerdere keren herhalen. Wij hadden dus geluk dat ze op een plek bleef.
De gids scheen steeds met een flauw rood schijnsel de achterkant van de schildpad, zodat wij konden zien hoe ze aan het graven was.
Toen hij aan haar zag dat ze eieren zou gaan leggen groef hij snel een hoop zand weg zodat wij de eieren zagen vallen.  Het foto's maken ging bijna niet, het was erg donker en hij scheen maar heel flauw bij. Je zag dan wel het gat met de eieren maar niet de contouren van de hele schildpad.
Daarna maakte ze met haar achterpoten het gat weer dicht. Moest zich even oriënteren en vond haar weg naar de zee weer terug.
Dit hele proces duurde 45 min.
Het is dan ook zo zielig om te bedenken dat deze prachtige wezens 4 kilo aan eieren bij zich dragen. Van elke 100 eieren redden 10 het er weer terug naar de zee. En daar liggen andere vijanden met mes en vork op te loer, zodat er uiteindelijk maar 1 schildpad overleefd.
Na nog een vragenronde over het strand gingen we weer terug naar het hotel.
Daar pakken we alles weer in want morgen gaan we weer naar het volgende plaatsje .